Voorgerecht 2

Het lijkt een goed idee de eerste lengtes van The Nose te proberen. Nochtans loopt dit plan niet van een leien dakje.

De eerste twee dagen gedwongen rust omdat Ellen ziek is.

De derde dag met nieuwe energie en veel goesting vroeg uit de veren. Wanneer we het ons al bekende klimmerspad richting de basis van El Capitan opwandelen zien we dat er een team in het begin van de route zit. Ze vorderen erg traag en zullen de eerste lengtes de hele dag bezet houden. We stappen daarom verder langs de westzijde van El Cap om daar twee toffe routes vrij te klimmen waaronder Moby Dick. Het wordt een leuke klimdag met veel vrijklim plezier gevolgd door een picknick aan en een zwemmeke in The Merced.

De vierde dag slagen we erin tot bij de voet van The Nose te komen (eerst wat 4th class geklauter met al je materiaal, best geen misstapje hier…). Dan pas merken we dat we de zonnecrème zijn vergeten. NOOOOOOOO!!!!! Wat een frustratie. We overwegen even om toch te klimmen (erg verleidelijk) maar met de hete zomerzon constant op je vel zou dit wel eens fout kunnen aflopen. No climbing today...

De vijfde dag klimmen we via Pine Line (5.7) naar de voet van The Nose (leuker en veiliger dan dat 4th class geklauter). Vincent klimt de eerste lengte artificieel in 50 minuten, wat een goede tijd is. Hij hault de dagrugzak en Ellen komt na jumaren. Na 1u en 10 min staan we samen op de eerste relais (toch niet zo slecht als dit een gemiddelde kan zijn)? Vincent merkt dat hij een friend mist. Misschien vergeten in de barst? Het lijkt ons onlogisch maar een vriend verliezen is nooit leuk dus dalen we af om deze te zoeken (tevergeefs). Dag vijf eindigt na één lengte... Er lijkt wel een vloek op onze oefenkansen te rusten.

Terug in de vallei houden we een teamvergadering. We weten ondertussen dat:
- we heel wat lengtes in The Nose artificieel moeten klimmen,
- Ellen dat te traag doet om een kans te maken te toppen (binnen een redelijke tijdspanne),
- het hijsen van de zakken (gemiddeld 50kg bij de start) voor Vincent beter lukt dan voor Ellen. Niet alleen kan hij meer gewicht in de schaal leggen, hij is natuurlijk ook vele keren sterker.
We spreken af gewoon een echte poging te doen want de moed begint ons stilaan in de schoenen te zinken.

Vincent zal het merendeel artificieel voorklimmen en haulen, Ellen zal jumaren, cleanen en de zakken laten vieren waar nodig.

Na een rustdag en wat inkopen doen, maken we ons klaar voor de grote beklimming. Maar dat wordt 'het hoofdgerecht'.

Liefs, Ellen & Vincent

Foto's