Highway one 'take two'

.

We laten San Diego achter ons en rijden noordwaarts langs de kust met als eindpunt Sunnyvale. Tijdens de voorziene 10 dagen in Sunnyvale staat de verkoop van de dolfijn op het programma, waarna we op dinsdag 24 februari huiswaarts vliegen. Maar dus eerst nog een prachtig stukje kust.

Op aanraden van Ellens ouders bezoeken we het Getty Center, idyllisch gelegen op een heuvel nabij Los Angeles. Niet alleen binnen is er schitterende kunst te zien, ook buiten vallen we op ons gat van de schitterende architectuur en tuinen.

Op Venice Beach (LA) belanden we op de set van ‘Private Practice’ (spin off van Grey’s Anatomy met Kate Walsh). We kuieren langs Third St Promenade in Santa Monica, maken een ritje langs Mulholland Drive, voelen de vergane glorie van Hollywood en nemen een kijkje in Beverly Hills. Hier voelt Ellen zich wel thuis, op de loer voor celebrities, dromend hoe dergelijk leven zich zou bevallen.

In Ventura bevindt zich het hoofdkwartier van Patagonia en dit is dan weer Vincents place to be. Hij maakt kennis met Chipper (medewerker bij Patagonia), waardoor hij (voor een prikje) nog even kan surfen. Wat is hij moedig. Een sterke stroming en hoge golven zorgen voor weinig (lees: geen) succeservaring, maar hij geeft niet op.

De weergoden houden het even voor bekeken en we krijgen enkele dagen regen voorgeschoteld. Toch genieten we volop van de wilde kust langs Big Sur. Onze 3 laatste dagen on the road brengen we in en rond Monterey door. Aldaar bezoeken we het befaamde Bay Aquarium en gaan we 2x klimmen. Alles gratis en voor niks met vrijkaarten gewonnen in Yosemite.

En dan is het einde in zicht. Onze tocht eindigt waar ie begonnen is, in Sunnyvale. Maar dat wordt een volgend, laatste blogbericht.

Liefs,
Ellen & Vincent

De link naar de foto's natuurlijk niet vergeten.

San Diego

.

Wat een weertje, wat een weertje, dat is nu eens echt vakantie. Met de blote voetjes in de zee, de slippers in de hand, een petje en een zonnebril. Ideaal. Niet té warm, zo'n gezellige 22 graden, net goed om er echt van te kunnen genieten.

Haha, net als ik dacht dat ik misschien toch wat weinig warme kledij meebracht, kan ik hier weer die bikini van onder het stof halen, en die zomertopjes kunnen weer gebruikt worden.

Jawadde dadde, what is wrong with San Diego? Als het nu al zo'n stralende dagen zijn, waar je in een Belgische zomer alleen maar van kan dromen, wat is het dan in de zomer? Wij trekken het ons alleszins niet aan, het lijkt alsof we op het juiste moment hier langskomen.

De bloemen staan in bloei (die zijn geheel hun kluts kwijt, die denken dat het volop lente is…), het gras wordt gemaaid door bruingebrande en gespierde tuinmannen (wat ruikt dat heerlijk, en oja wat ziet dat er ook schoon uit).

Geen wolkje aan de lucht, jonge beachboys en -girls bbq’en op hun klein maar gezellig terrasje, een pintje in de hand. De strandwinkels verkopen spullen die je in België misschien eens 5 dagen kan gebruiken. Hier is dit het jaar rond. Lang leve Californië, het aards paradijs, alles mag en niets moet! Elke avond een hemel die vurig in brand staat en je moet er niet voor betalen. Een briesje door je haar als je met open ramen in de dolfijn rondrijdt. De palmbomen krijg je er gratis bij!
We kamperen op Silver Strand Beach. Gewoon dolfijndeur open en je staat op het strand. We bezoeken El Cabrillo, kuieren in Balboa Park, genieten van het gezellige Coronado eiland en doen ook een kleine ‘downtown city downtown the city’ poging.

Liefs,
Ellen & Vincent

fotolink

Lake Havasu & Page

.

In Lake Havasu is het gezellig vertoeven. Het prima weer, het meer en de palmbomen zorgen voor een goed humeur. De gratis kampplaats voor een tevreden budget. We rusten hier enkele dagen uit na de ranch en ook na de dagen in Grand Canyon en Page. We ‘starbucken’ à volonté, pikken een paar filmpjes mee in de plaatselijke cinema en blijven goede klanten bij In & Out Burger ;-)
Het weekend voor ons vertrek richting Highway One en de Californische kust pikken we nog de Senior Pro Rodeo mee. De nationalistische intro nemen we er kritisch bij.

In Page, waar we verbleven bij het bezoek aan Antelope Canyon, bezoeken we nog de Glenn Canyon Dam.

Liefs,
Ellen & Vincent

fotolink

Antelope Canyon

.

In elk degelijk fotoboek dat ik in mijn handen kreeg tijdens onze trip vond ik die sfeervolle foto’s van a place called ‘Antelope Canyon’. Elke keer opnieuw dacht ik, daar wil ik heen om zo’n foto’s te maken… Na wat gesurf op het internet, blijkt Antelope Canyon bij Page te liggen, een stadje in het Noorden van Arizona. Een indianenmeisje ontdekte de canyon terwijl ze haar schapen hoedde.

Antelope Canyon is een slotcanyon. Je kan er nog net door wandelen, de wanden staan dicht tegen elkaar. Door een juiste mix van regen en wind worden de zandstenen wanden tot eigenaardige, abstracte, geometrische, intrigerende vormen gebeeldhouwd. Het zonlicht valt onrechtstreeks de canyon binnen en tovert een lichtspektakel van warme kleuren. Een pareltje voor fotografen.

Vincent gelooft er niet echt in. Vooreerst moet je betalen om in de canyon te komen (dit kan enkel met een gids). Het is winter en de zon staat waarschijnlijk te laag voor een goede lichtinval. En tot slot, we hebben een fototoestel met beperkingen en zijn geen professionele fotografen. Keep on dreaming.

Nu we na ons Grand Canyon avontuur toch in Page beland zijn (subtiele omweg die ik een beetje opleg), kunnen we de mogelijkheden toch eens bekijken. We betalen voor een ‘photography tour’. Zo kan je een uurtje langer in de canyon en de gids zorgt ervoor dat je rustig enkele foto’s kan trekken. Er komt nog één andere persoon met ons mee. We zien drie fototoestellen en enkele grote lenzen. Ola, nen echten. Dan Caldemeyer is professioneel natuur- en wildfotograaf en na onze trip in de canyon gaan we gezellig samen lunchen. Het wordt een dag om niet te vergeten. We doen ons best in de canyon (met driepikkel en 30 seconden lange sluitingstijd) en zijn tevreden over het resultaat.

Liefs,
Ellen & Vincent