Grand Canyon South Rim 'Take two'

.

Na ons ‘Wild West’ avontuur rijden we na enkele zonnige dagen in Lake Havasu opnieuw naar de Grand Canyon South Rim voor ‘take two’.
Dit keer geen sneeuwstormen of onverantwoord lage temperaturen. We hangen een dagje de toerist uit en stappen of rijden van het ene naar het andere adembenemende uitzicht.
De tweedaagse die volgt wordt een nieuw avontuur wanneer we beslissen tot aan de Colorado rivier beneden in de Canyon te stappen, in onze tent te overnachten, slechte ravioli uit blik te eten en de volgende dag de 1500 hoogtemeters terug omhoog te stappen.

Geladen als ezels en met crampons aan de voeten (om niet weg te glijden op het ijs) vatten we met goede moed de tocht aan. Naarmate we vorderen wordt de tocht zonniger, de crampons verdwijnen in de rugzak. Na een dikke vier uur dalen komen we aan bij de legendarische ‘Phantom Ranch’. Door een breuk in de pijpleiding konden we geen lekker avondmaal reserveren in deze lodge. We drinken iets in de bar, spelen een spelletje en zetten onze tent op in de naburige campground. We eten vroeg en liggen reeds om 19u in onze tent naar de sterren te staren. We kletsen nog wat en vallen in slaap.

Bij het krieken van de dag ruimen we alles op en maken ons klaar voor de eindeloze beklimming. Met stijve kuiten van de dag voordien vertrekken we op de Bright Angel Trail. Dit pad is langer doch minder steil dan het vorige. Tot Indian Garden gaat alles prima: lekker weertje, al halfweg, toch nog maar 400 meter gestegen. We kunnen niet lang pauzeren in Indian Garden, zelfs met alle kleren terug aan blijft Ellen koud hebben, stappen dan maar. Bij het vervolg van de tocht stoppen we enkel voor een slokje en om de crampons weer te voorschijn te halen. Stoppen is koud en de beklimming wordt er niet korter op. Ellen heeft wat maagperikelen, maar een hapje chocoladekoek na elke haarspeldbocht lijkt de energie op peil te houden zonder verteringsproblemen.
De laatste anderhalve mijl lijkt eindeloos. We moeten elkaar oppeppen en ons tempo is traag. Ook Vincent krijgt het wat lastig met de zware rugzak. Met zijn twee stokken lukt het nog wel. Verstand op nul en stapjes zetten. Stap na stap na stap.
Wanneer we (na een dikke zes uur) in the Bright Angel Lodge toekomen (terug op de rim) zijgen we neer op een bankje bij het haardvuur en drinken een colaatje. We blijven gewoon zitten. Moe maar voldaan. We hebben 6 dagen pijnlijke kuiten. Maar hé, we did it!!!

Liefs,
Ellen & Vincent

fotolink

Stagecoach

.

Stagecoach Trails Guest Ranch. Een gezellige, groene oase middenin een dorre, glooiende vallei. De vallei behoort tot de Mohave-woestijn en lage struiken & cactussen vergroten de desolate indruk. Het dichtst bijzijnde asfalt is 20km ver. Een oase van rust… En met paarden…

Een aantal gebouwen staan verspreid tussen mooi aangelegde tuinen en terrassen. In het centrum een zwembad en whirlpool onder de blote hemel. En dit alles omringd door ‘corrals’ waar de paarden de baas zijn. Om het plaatje compleet te maken hebben we nog wat loslopende honden nodig, 3 welteverstaan. Erg vriendelijk en aanhankelijk. Mijn wijf direct verkocht vaneigens.

We maken 2 ritten van anderhalf uur per dag en één dag gaan we zelfs op ‘lunchride’. Een 4u durende tocht onderbroken door een lunchpauze ergens te velde. We hebben meer tijd waardoor we avontuurlijker terrein kunnen opzoeken.

Drie ‘wranglers’ begeleiden de ‘guests’ in groepjes van maximaal 6. De eerste rit is het nog wat kijken wat voor vlees er in de kuip zit maar al vanaf de tweede rit wordt er gedraafd en gegaloppeerd. We hebben een heerlijke driedaagse. Met elkaar maar ook met de andere ‘guests’: 2 Engelse koppels (te zien op onze foto’s) en een 12-tal leerlingen & leerkrachten van een buitengewone school ergens uit een oostelijke staat. Op de ranch zelf worden we elke dag verwend met 3 overheerlijke maaltijden. Het einde komt, zoals zo vaak bij mooie sprookjes, onverwachts en veel te vroeg…

Liefs,
Ellen & Vincent

Valerie, Ludo & Jules op bezoek

.

22 december, we nemen nog snel een vroege duik in de 'heated pool & hot tub', waarna we naar het motel rijden om Valerie (zus van Vincent), Ludo & Jules te treffen.

Jules heeft een beetje tijd nodig om zijn peter te herkennen, maar na een aantal kiekeboe spelletjes vindt een schaterlachende Jules het goed dat we hen een tijdje vergezellen.

In 2 dagen rijden we naar Grand Canyon South Rim, waar we samen kerstavond en kerstdag vieren. Kerstdag verloopt anders dan verwacht (zie Cowboys & Co). Terwijl het trio wat rust, bewonderen Vincent & Ellen de indrukwekkende National Geographic Imax film.

Na de Grand Canyon neemt de Dolfijn rustig de tijd om op 30 december in Yosemite te geraken. Ondertussen reizen Valerie & Ludo via Las Vegas, Death Valley en Sequoia ook naar Yosemite. De laatste dag van 2008 spenderen we in een besneeuwd en sfeervol Yosemite. Dit keer stonden de watervallen wel aan ;-)

De eerste dag van het nieuwe jaar nemen we afscheid van elkaar.

Liefs,
Ellen & Vincent

fotolink

Cactussen en sneeuw

.

Saguaro National Park is bekend om zijn cactussen. Kandelaarcactussen eigenlijk. Het trekt ons niet zo aan maar we zullen toch eens gaan kijken. Ze schijnen nogal fotogeniek te zijn. Vooral bij zonsondergang. Hallo daar, wisten wij veel wat ons te wachten stond.

We brengen enkele dagen door in Benson. Na ons klimavontuur in Isle of You (zie vorig verslag) leek Benson ons een ideaal basiskamp voor een uitstap naar Tombstone (zie ook vorig verslag) en een uitstap naar Saguaro National Park.

De saguaro’s zijn enorm. Deze carnegiea gigantea kunnen tot 15m groeien, 2 eeuwwisselingen overleven en meer dan 7200kg wegen. Ze kunnen tot 750l water opslaan tijdens één onweer. Daarmee kunnen ze dan een jaartje voort. Geen grote zuiplappen, die saguaro’s. En inderdaad, bij zonsondergang zijn ze best wel fotogeniek. Ga zelf maar ’s kijken.

“Joshua Tree National Park is de plaats waar ’s winters de klimmers naartoe trekken”, zegt Vincent overtuigd. Jawaddedadde, onze Dolfijn heeft nog nooit zoveel sneeuw gevreten… Aan het visitor center maken we een sneeuwvrouwtje alvorens onze kampplaats op te zoeken. In de lage woestijn ligt geen sneeuwtapijt over de cholla-cactussen, de hoge woestijn daarentegen ziet helemaal wit. Joshua Trees (soort Yucca met armen), boulders, kampeertafels,… alles ligt onder meer dan 25cm sneeuw. Glijdend brengt onze Dolfijn ons op de camping en vanneigens wil Vincent thee maken met gesmolten, verse sneeuw. 2 dagen lang bezoeken we Joshua Tree, wandelen we door de sneeuw, amuseren we ons met vanalles behalve klimmen en 2 lange nachten trotseren we de kou op de camping. Daarna is het tijd voor iets anders.

Iets ten zuiden van Joshua Tree ligt Palm Springs, een stadje waar degenen met geld komen overwinteren. Palm Springs en omliggende stadjes beschikken nl over warme bronnen en elk hotel, motel, inn, camping en rv park heeft zijn eigen ‘heated pool & hot tub’. Een mooie afsluiter alvorens Jules, Bico & Ludo op te wachten die ons komen vergezellen om samen kerst & Nieuwjaar te vieren. Maar dat zal een volgend verslag worden.

Liefs,
Ellen & Vincent